เย่ชิงซิน ใจเย็น ๆ ใจเย็น ๆ! มันคงจะไม่ดีถ้าคุณเข้าใจผิด!

• “คุณชอบงานแต่งงานกลางแจ้งไหม?” ซีจินเฉินหยิบกาแฟบนโต๊ะแล้วจิบ ดูสมุดวางแผนในมือของเขาแล้วถามเธออย่างใจเย็น
• เขาอดหัวเราะไม่ได้เมื่อมองดูน่ารักและไร้เดียงสาของเธอ ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความสิ้นหวังและความรักอันลึกซึ้ง
• “ไปเอาทะเบียนสมรสกันเถอะ”
• ตอนนี้เธอกลายเป็นบุคคลที่สามที่ทำลายความสัมพันธ์ของพวกเขา แม้ว่าจะไม่มีเธอ Meng Ziting และ Xi Jinchen ก็อาจไม่มีอะไรทำ อย่างไรก็ตาม สถานการณ์ที่น่าอับอายนี้ทำให้เธอค่อนข้างอึดอัด
• เย่ชิงซินรู้สึกเขินอายและรู้สึกละอายใจ
• เย่ชิงชิงกัดริมฝีปากของเธอแล้วมองดูเขาเป็นเวลานาน แต่ในที่สุดก็ยอมประนีประนอม นั่งบนเก้าอี้อย่างท้อแท้และไม่สามารถลุกขึ้นได้ เขาขมวดคิ้วและพึมพำ: ฉันเบื่อหน่ายมาก ฉันมักจะเจอหนี้ดอกพีชของคุณทุกที่ที่ฉันไป ถ้าฉันรู้สิ่งนี้ ฉันจะ... ฉันจะ... ฉันคงไม่เลือกรีสอร์ท
• เมื่อพูดถึงการวางแผนของเธอเอง ใบหน้าของเย่ชิงชิงก็เต็มไปด้วยความมั่นใจ
• เธอกัดฟันอดทนต่อความเจ็บปวดบีบหัวใจ ก้มหน้าลง แล้วบอกตัวเองว่าไม่มีอะไร แค่เธอตกหลุมรักเท่านั้นที่จบลงอย่างไร้สาเหตุ เมื่อเงยหน้าขึ้นอีกครั้ง มีรอยยิ้มอ่อนโยนที่ทุกคนคุ้นเคยบนใบหน้าของเธออีกครั้ง: จินเฉิน เธอเริ่มทักทายเขา ละสายตาของเขาที่จ้องมองไปที่บุคคลอื่น จากนั้นเธอก็พยักหน้าอย่างสุภาพต่อบุคคลนั้น เขาหันศีรษะแล้วถามเขาด้วยรอยยิ้มว่า “วันนี้ทำไมคุณถึงมีเวลามาที่นี่?”
• ฉันรักคุณภรรยาของฉัน
• หัวใจเธอตกตะลึง เธอลืมตาน้ำใสแล้วมองเข้าไปในดวงตาของเขา แล้วพูดว่า อืม เบา ๆ
• เย่ชิงซินสวมชุดสูทอย่างเป็นทางการเพื่อทำงานมากที่สุดเพื่อให้ผู้คนดูจริงจังและจริงจัง แต่ Meng Ziting ไม่ใช่ ชุดสูทสีดำตัวเล็กช่วยให้เอวเรียวของเธอดูสมบูรณ์แบบและเสื้อเชิ้ตสีขาวก็โอบรับเส้นทางอาชีพของเธอ ชุดธุรกิจเรียบง่ายเผยให้เห็นรูปร่างโค้งมนของเธออย่างสมบูรณ์แบบ
• เย่ชิงซินมองดูเขาและพยักหน้า หลังจากสิ่งที่เขาพูดดูเหมือนว่าปัญหาจะไม่ร้ายแรงนัก
• “ฉันหมายถึง คุณชอบงานแต่งงานกลางแจ้งไหม ไม่อย่างนั้น หนังสือวางแผนจะดีขนาดนี้ได้ยังไง?” ซีจินเฉินหันหลังกลับบนเก้าอี้แล้วยื่นหนังสือวางแผนในมือให้เขา
• **